گوناگون

مطالب متنوع و خواندنی

گوناگون

مطالب متنوع و خواندنی

سبد غذایی برای طول عمر

آیا تشنه چشمه جوانی هستید؟ برای زندگی طولانی یا شاید ابدی کمبود روش نداریم. گام اول به خودتان گرسنگی دهید. مولیر نوشته: «ما می خوریم تا زندگی کنیم، نه این که زندگی کنیم تا بخوریم». متخصصان تغدیه نیز با او موافقند. پنج تا نه بشقاب میوه و سبزی تازه در روز، می تواند یک رژیم غذایی مناسب برای عمر طولانی باشد. خوراکی هایی مانند پیتزا، شیرینی، صبحانه سرخ کردنی و کباب آبدار، همه باعث افزایش کلسترول و «لطمه اکسایشی» به بدن می شوند. به جای اینها، گل کلم «بروکلی» (سرشار از ضد اکساینده ها)، سبوس گندم (سرشار از فیبر)، اسفناج بخارپز و مرغ بدون چربی که با شیر کم چربی یا بی چربی مصرف شود، همه جزو خوراکیهای مفید هستند. البته مخالفان برجسته ای هم وجود دارند. «دیوید هندرسون»، کشاورز اسکاتلندی که در ۱۹۹۸ در سن ۱۰۹ سالگی درگذشت، از چنین رژیم های غذایی پیروی نمی کرد. او شوربا و آلوچه و گوشت نمک سود می خورد. اما دانشمندان بر این نکته تاکید دارند که تمام آزمونهای آزمایشگاهی یک نتیجه را نشان می دهد: بهترین راه طول عمر، هر چه کمتر و کمتر خوردن است. به گفته آنها حیواناتی که کمتر می خورند، سردمزاج و بدخلق هستند و معمولا به کهنسالی می رسند.

قرص مشکل گشا یک مقدار گل کلم و چند برگ از گیاهان چینی، یکی از انواع نسخه های طول عمر است. البته برای مصرف کنندگان پرمشغله غربی که زندگی طولانی می خواهند و دوست دارند قبل از صبحانه به آن دست یابند. پژوهشگران که به خوبی از تمایل بازار به نسخه های ساده و روان برای طول عمر آگاه هستند، تحقیق درباره نوشداروها را آغاز کرده اند. در حال حاضر در صدر فهرست این نوشداروها، هورمون «دی هیدرواپیاندروسترون» یا به زبان ساده تر DHEA قرار دارد. این هورمونی است که به طور طبیعی به وسیله غده های فو ق کلیوی تولید می شود و سپس به «استروژن» و «تستسترون» تبدیل می شود. به عقیده هواداران این نوشدارو (که تعدادشان کم هم نیست) استفاده از آن، پوست را سفت و استخوانها را محکم می کند و برای تغییر جنسیت بسیار کارساز است. متاسفانه مدارک و شواهد در این زمینه اندک است، اثر آن بر کبد و سایر اندامها ناشناخته است و اثرات معمولا ناخوشایند ناشی از جایگزینی هورمونی (ریش درآوردن زنان و سینه درآوردن مردان) مثل همیشه وجود دارد.

«لطمه اکسایشی» هنگامی به وجود می آید که سلولهای بدن قادر به فراوری درست غذا نیستند و به جای آن، مولکولهایی می سازند که بدن را اکسیده می کند. همانند فلز که زنگ می زند، گوشت نیز آویزان می شود و مواد ژنتیک پژمرده می شوند. برای جلوگیری از این وضعیت، مصرف ویتامیهای «ای»، «سی» و «ایی» و همچنین «بتاکروتین» بسیار توصیه می شود. برگهای گیاهانی همچون «ژنگو» (درخت چهل سکه)، «جنسان»، زغال اخته، «لسیتین» سویا و درخت و الک نیز هواداران خاص خود را دارد. درباره پیاز و سیر نیز که هم می توان آنها را خام خورد و هم در روغن خرد کرد یا درون الکل خیساند و پس از یک هفته ماده معطری به دست آورد، ادعاهای اعجاب آوری مطرح شده است. استفاده از این مواد شفابخش تضمین می کند که آدم از دوا و دکتر دور بماند.

ژنتیک اما چرا باید در اینجا متوقف بماند؟ چه کسی می گوید که سیر تحول آدمی و ارتش ژنها لزوما مانع جاودانگی هستند؟ اکنون که نقشه ساختمان ژنهای انسان ترسیم شده است، دانشمندان بی شماری معتقدند که متوسط طول عمر می تواند به ۱۰۰ تا ۱۲۰ سال افزایش یابد.

مهندس نسوج و بافت، اندامهای تولید شده در آزمایشگاه و المثنی سازی درمانی، همگی جهش های بزرگ بعدی خوانده می شوند. به خصوص انتظار می رود که سلولهای نخاعی ساخته شود که بتوان آنها را در رشته های اعصاب، مغز استخوان و نسوج به کارگرفت. و اگر این هم کارساز نباشد، همواره گزینه های دیگری وجود دارد.

درباره اینکه مغزتان را در لحظه مرگ منجمد کنند و در انتظار یک تحول خوش یمن باقی بمانید، چه نظری دارید؟ درباره ارسال مغزتان به درون یک رایانه یا به یک روبوت خوب روغن کاری شده چه نظری دارید؟ اگر نه از در خمره ماند خوشتان می آید و نه از آدم آهنی شدن، باز هم راههای تسلی بخش وجود دارد: همان گونه که «جرج لوئیس بورخس» نوشته :فناناپذیران زندگی بی روحی دارند زیرا همچون حیوانات از مرگ آگاهی ندارند. دانستن اینکه انسان فناناپذیر است، وحشتناک و غیر قابل درک است.»

تنظیم از ایوان بریسکو روزنامه نگار پیام یونسکو
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد