آویشن

آویشن گیاهی است علفی شبیه درختچه ای چند ساله که از اردیبهشت تا شهریور گل می دهد. این گیاه به فراوانی در نقاط کوهپایه ای، مراتع، خاکهای شنی، سنگلاخی، در جنگلهای آزاد و مناطق کم درخت پست تا مرتفع رشد می کند. از نظر جغرافیایی در مناطق معتدل اروپا و آسیا و همچنین گرینلند، ایسلند و مناطق اطراف رودخانه ینی سئی سیبری رشد می کند. قسمتهای هوایی آن قبل از مرحله گل دهی، جمع آوری می شود. قسمتهای فوقانی به همراه گل چیده شده و در سایه یا درون اتاقکهای خشک کن با حرارت مصنوعی با دمای 40 درجه سانتی گراد خشک می شود. دارو دارای عطر و مقداری طعم تلخ و مزه ادویه ای است. این دارو دارای سه درصد اسانس است که ترکیبات بستگی به منشا جغرافیایی و سایر فاکتورها دارد. این دارو همچنین دارای فلاون ها، تانن ها و ترکیبات تلخ می باشد.

این گیاه اثرات مفیدی در درمان بیماریهای مجاری تنفسی فوقانی و نیز ناراحتیهای جهاز هاضمه دارد و این به دلیل کاهش اسپاسم و جلوگیری از نفخ می باشد. به صورت دم کرده، قطره یا شربت برای سرفه های محرک زکام، آبریزش مجاری تنفسی فوقانی، و همچنین ناراحتیهای جهاز هاضمه به کار می رود. به عنوان استعمال خارجی در درمان زخمهای چرکی و روماتیسم کاربرد دارد. اسانس این گیاه دارای خاصیت ضدعفونی کننده است، و برای تهیه برخی دهان شویه ها و خمیر دندان به کار می رود ولی از طرف دیگر شبیه روغن آویشن است. دارو منحصرا به صورت وحشی جمع آوری شده و بنابراین شامل گونه های مختلفی از آویشن می باشد.